யாளியின் கிறுக்கல்கள்

என் தாயின் உதிரத்தை உண்டு பிறந்துள்ளேன் என் தந்தையின் வியர்வைகளை உரிந்து உடல் வளர்த்துள்ளேன் என் உடன்பிறப்புகளின் சிறுசிறு  ஆசைகளை  கொன்று வந்துள்ளேன் தினமும்  காலையில் நான்  எழுந்தவுடன் தாயின் போராட்டம் ஆரம்பமாகும் என்னை குளிப்பாட்டி ,உணவு சமைத்து, உடை கொடுத்து அலங்கரிக்க பம்பரமாய் சுற்றுவாள் பாசமும் பரிவும் உள்ள அந்த உணவினை பிடிக்கவில்லை  என உதறி தள்ளுவேன் கன நிமிடத்தில் வேறு உணவு சமைப்பாள் மெத்தைகளை தவிர்த்து அவள் மடியில் உறங்குவேன் வலிகளை பொருத்து புன்னகை புரிவாள் நான்  வண்ண வண்ண சட்டைகளை அணிய என் தந்தை வாழ்நாளில் பெருவாரியான நாட்களில் காக்கி சட்டையையும் கை வைத்த பனியனியும் தான் அணிந்திருந்தார் வாயை கட்டி வயிற்றை  கட்டி எனக்காக தியாகம் செய்த  அவர்கள் வாழ்கையை கூட மதிக்காமல் ஊதாரியாய் செலவிழுத்தேன் தான் படிக்கவில்லை என்பதால் என் படிப்பிற்காக எதையும் செய்தார்கள் நானோ படிக்க எதையும் செய்யவில்லை....? மழைக்கு கூட சமையலறை பக்கம் ஒதுங்கதாவன் சாப்பிட தட்டை கூட அலம்பதாவன், ...

முன்பெல்லாம் கோவிலுக்கு செல்லும் போது "கடுவுளே ,எல்லாரையும் காப்பாத்து .ஒழுங்கா படிக்கணும் ,தம்பி பரிட்சையில பாஸ் ஆகணும்........ன்னு உறவுகளுக்காகவும் வேண்டிய காலம் மறைகிறதே .....! நம் வீட்டிற்கு பெரியவர்கள் வரும்போது மரியாதையுடன் எழுந்து நின்று வரவேற்ற காலம் மறைகிறதே....! முன் பின் தெரியாதவர்களை கூட அண்ணா ,அக்கா என உறவுமுறை வைத்து அழைத்த பாசமான பேச்சுக்கள் மறைகிறதே ......! ஒத்த ஒத்த ரூபாயா சேர்த்து வைத்த காசுல நமக்கு பிடிச்ச பொருள் வாங்க கடைக்கு போகும்போது ,வழியில பட்டினி கிடக்குற பாட்டிக்கு கொஞ்சம் காசு கொடுத்த கைகள் மறைகிறதே .......! நெடுந்தூரம் இருந்தாலும் கடிதங்கள் மூலமாகவும் ,விடுமுறை நாள் பயனங்களாலும் பலப்பட்ட உறவுகள் , விரல் நுனியில் அலைபேசி இருந்தும் உறவுகளை அழைக்க மறுக்கிறதே ....! இடி மழைகளிலும்,கொளுத்தும் வெயில்களிலும் ,கும் இருட்டிலும் கண்ணை கட்டிவிட்டால் கூட கால்கள் தானாக நடக்க பழக்கபட்ட வீதிகளில் கூட இன்று நடக்க பயமாய் இருக்கிறதே ....! To be continued.....